Inspiracja tablicą

Pewnego dnia sierpnia pojechałam do Mamy. A Ona mówi:

- Wiesz taki ładny sznurek kupiłam. No mówię Ci: konopny, włochaty śliczny!

- ????? /w końcu moja Mama w gospodarstwie ogrodniczym ma mnóstwo sznurków, dlaczego zachwyca się jednym konkretnym i aż musiała go kupić????/
- Bo sobie pomyślałam że można by ten sznurek tak w ramie umieścić ...  i wiesz spinaczami do bielizny do sznurka przyczepić zdjęcie, albo rachunek ... taką tablicę zrobić zamiast tej okropnej korkowej.
- !!!!!!!!! /już mi zaczęło świtać i przed oczami stanął obraz z blogu/

- Bo ja mam taką ramę co stoi w piwnicy, i nie wiem co mam z nią zrobić, jak się nie da to wywalimy na śmieci. Ale zdrowa jest, może trochę koślawa ale bez korników, szkoda jej. No weź pomyśl co z tym zrobić, bo ja w internecie na jednym blogu widziałam ....

- Na Zielonym Kuferku???
- No!!!!!
- A ja mam mnóstwo fajnego lnu co do wyszywania się nie nadaje. Można go użyć.
itd. itd .... jak to w rozmowie między dwoma Zakręconymi.

Do tej pory zachodzę w głowę jak moja Mama trafiła do Marii. Ostatecznie skoro każda z nas wpadła wśród miliona blogów na jeden ten sam. I wypatrzyła na nim tę jedną tablicę. I ta jedna tablica nam utkwiła w pamięci. I nawet po cichu myślałyśmy jakby tu tę tablicę zrobić. To tablica musiała powstać. Nie było mowy że nie. Zainspirowana została oczywiście tablicą Marii: Ku pamięci.

Mama pokazała mi ramę i myślałam że się poddam. To było to okropne, brązowe krzywe paskudztwo co wisiało z 10 ostatnich lat na ścianie ze sztucznymi kwiatkami. Kolor.... kasztanowy.
A mi kasztanowy aktualnie do koncepcji wcale, a wcale nie pasuje.
Zachodziłam w głowę co zrobić a się nie narobić i odmienić paskudę. Ostatecznie oczywiście stanęło na ręcznym szlifowaniu.
Szlifowałam ja, szlifował Tata Połamańca, podczas urlopu szlifowałam znowu ja. Łącznie spędziliśmy nad odzyskiwaniem oryginalnego koloru 22 godziny. Z czego pół godziny trwało przeszlifowanie największych powierzchni szlifierką. Reszta wiadomo: papier ścierny w łapkę i hej do przodu! Najgorsze były oczywiście kąciki.  A ramy rozkładać nie chciałam bo była tak koślawa że bałam się iż jej potem w żaden sposób nie poskręcam.

Tutaj pomalowana już białą, transparentną farbą.

Potem to już szybka piłka: docięcie płyty pilśniowej, ocieplina na płytę, len przypiąć zszywkami do płyty,

rozciągnąć sznurki,

oprawić w ramę,

 I oto jest:

Mam swoją tablicę którą wywiozę na Grabinę do domku i tam nadam jej jeszcze szlifu: lawendę przywieszę, jeszcze zdjęć trochę a pewnie i suszona gałązka i kawałek serwetki się znajdzie na tablicy. Taki bałaganik który ma znaczenie dla Właścicieli.


Dziękuję za pozytywny odbiór Laury :) Cieszę się że również uznałyście tę pracę za interesującą. A czy czasochłonną? Pewnie że tak: jak każda praca ręczna :) Dopiero jednak na zdjęciach zobaczyłam że niektóre ściegi wołają o pomstę do nieba. Mimo to i tak pozostanie: Laura jest i tak piękna !
Odpowiadając na pytanie Kankanki: Laura ma wymiary 26 x 26 cm. 


Życzę Wam miłego weekendu!