Spadła zasłona milczenia i ukazała się narzuta.
Narzuta której historię opisała bardzo szczegółowo Monika Ata na swoim blogu: LINK.
A to mój skromny wkład.
Najpierw powstało pole. Pole długo czekało na zasiedlenie/zarosty. Dumałam, myślałam, kombinowałam jak by tu wierzby zrobić.
Jeździłam z nosem przy szybie samochodowej i oglądałam. Wykombinowałam. I w końcu uszyłam.
A efekt mi się tak spodobał że postanowiłam na statek do Serocka zabrać szmaty. Podczas rejsu cięłam, szyłam....
Jak już wypikowałam dobrałam się do koralików i machnęłam pole z makami i chabrami.
Praca wyszła oszczędna w wyrazie ale właśnie taka miała być. Taką ją widziałam oczami wyobraźni i taka powstała.
A teraz cała narzuta zagościła już u Danki więc za późno na reklamacje ;)
Czas brać się za kolejne projekty.
Szycie na statku?O matko! Tego jeszcze chyba nie było? :-)
OdpowiedzUsuńNa statku? Pływasz dookoła świata, że samo pływanie Cię już nudzi? :)
OdpowiedzUsuńMnie się podoba :) Fajny ten Was spisek :)
OdpowiedzUsuńSpisek wyszedł cudny :)
OdpowiedzUsuńWierzby powlaają!!!
OdpowiedzUsuńI pięknie wyszło :-)))
OdpowiedzUsuńPiękna i bez zbędnych dodatków za to jak dopracowana cudna jak zwykle u ciebie
OdpowiedzUsuńAniu - jam z Mazowsza! A na Zegrzu sie uczylam zeglowania. I palenia papierosow, Do Serocka jechalam kiedys autostopem z Zegrzynka... szambem! (byly kiedys takie pojazdy). Twoje wierzby I dziewanna sa mi bliskie jak nie wiem! Serdecznie ci za nie dziekuje!
OdpowiedzUsuńWierzbowy patchwork wyszedł naprawdę pięknie! A szycie na statku - no, to już wyższa szkoła pływania:D
OdpowiedzUsuńCudowne wierzby!!! Zakochałam się w tym Twoim krajobrazie :) Świetna akcja z szyciem razem - takiej narzuty z cząstką każdej z Was nie ma nikt!
OdpowiedzUsuńPozdrawiam
Kamila
wielkie WOW!!! Świetna praca
OdpowiedzUsuńCudne wierzby :)
OdpowiedzUsuń